Człowiek, istota, która zdominowała Ziemię. Biegun, pustynia, ocean czy dżungla, wszędzie natkniemy się na przedstawicieli homo sapiens. Jest nas już blisko siedem miliardów. Od kilkudziesięciu lat ludzie potrafią także opuszczać własną planetę, na razie na dość krótko, ale w przyszłości z pewnością zaczną się osiedlać poz nią. Człowiek nauczył się maksymalnie eksploatować Ziemię i chociaż nie potrafi jeszcze jej całkowicie kontrolować to i tak czuję się jaj panem. Wystarczy jednak grupa niewielkich, (wielkości najwyżej kilkudziesięciu tysięcznych milimetra) prymitywnych organizmów, by tak potężną istotę jak człowiek, całkowicie zwalić z nóg. Walka ludzi z bakteriami i wirusami pochłania olbrzymie środki, a jednak wciąż to mikroorganizmy, z pozoru tak prymitywne, są od nas o krok do przodu.
Wiem o czym piszę, bo prawie od dwóch tygodni zmagam się z jakąś infekcją. I co z tego, że dzięki temu nie muszę chodzić do pracy, skoro jestem osłabiony, na niczym nie potrafię się skupić, z moim myśleniem dzieje się coś bardzo niedobrego. Straszliwy stan, którego nie znoszę, jest niestety nie do uniknięcia, więc muszę to po prostu jakoś przetrwać. I pomyśleć, że winę za mój kiepski stan ponosi coś, czego nawet nie jestem w stanie zobaczyć. Jedyny plus w tej niekomfortowej sytuacji, człowiek nabiera dystansu, widzi jak niewiele znaczą te wszystkie wielkie osiągnięcia, ponownie zostaje uświadomiony, że jest słaby i świat na pewno do niego nie należy.
dziennik niecodzienny czyli krótko o... 