Szaleństwa staruszka

Każdemu, kogo najdzie strach przed starością, polecam czeski film pt.”Babie lato”. W ogóle bardzo polecam czeską kinematografię, zawsze to jakaś odskocznia dzieł naszych rodzimych twórców, po obejrzeniu których pozostaje już tylko dylemat, żyletka, czy gaz.

Film ten opowiada historię siedemdziesięciosześciolatka, który jakby nie zauważa swojego wieku i po prostu, dobrze się bawi. Jako były aktor praskiej operetki, wraz z przyjacielem wcielają się w różne persony, tak dla hecy, by przeżyć jakąś przygodę. Zupełnie inaczej niż jego małżonka, która martwi się przede wszystkim za co, gdzie i w jaki sposób zostaną pochowani. Ona żyje już zbliżającą się śmiercią, czytając pilnie nekrologi, oraz śledząc najnowsze trendy dotyczące pochówku, on stara się przede wszystkim wykorzystać jak najlepiej czas, który mu pozostał. Mimo tych różnic łączy ich głęboka miłość, której tylko pozazdrościć, aż mi się łezka w oku zakręciła, a nawet, z tego oka pociekła (ale o tym sza). Puki co, po przekroczeniu trzydziestki jakoś nie specjalnie myślę o starości. Kolejne choroby, rozgoryczenie wynikające z niespełnionych ambicji i wizja niedalekiej śmieci, jak na razie to coś bardzo odległego.

„Babie lato” zmusiło mnie jednak do refleksji na ten temat. Bardzo bym chciał żeby nas, z Basią, za czterdzieści lat łączyło podobne uczucie, jak głównych bohaterów filmu, ale nad tym przyjdzie nam popracować. Najważniejsze by nie stać się marudzącym, zgorzkniałym starcem. Mamy tylko jedno życie na tym świece i nie można go zmarnować. Trzeba chwytać dzień, nie tracąc ciekawości świata. Trzeba potrafić się bawić, nie wolno się tego bać „bo to nie wypada”. Nie ma czegoś takiego jak „nie wypada”. Żyć należy na wesoło, nigdy nie można bać się śmiechu. Obawiać się własnych wygłupów. To najbardziej normalne i zupełnie naturalne rzeczy, bez względu na wiek, jedna z tych, które sprawiają, że życie jest naprawdę piękne. Nikt z nas nie prosił się na ten świat, ale skoro już tu jesteśmy, to bawmy się, nie marnujmy żadnej chwili. Życie jest po to by marzyć, a później starać się po te marzenia sięgnąć. Życie jest piękne! I nigdy nie można o tym zapominać!