Dziś o wschodzie Słońca

Często udaje mi się obserwować zachody Słońca, za to do wchodów jakoś nie mam szczęścia. Korzystając jednak z tego, że z początkiem stycznia, zdarzają się one dosyć późno (dzisiejszy było to 7:46) postanowiłem znaleźć miejsce, w którym będę mógł podziwiać przebudzenie naszej lokalnej gwiazdy. Wstałem więc około siódmej. Spakowałem sprzęt i wraz z psiną ruszyliśmy na poszukiwanie najlepszego ujęcia. Mój wybór padł na pewne miejsce nad Odrą i okazało się, że był to strzał w dziesiątkę. Już po wyjściu z samochodu przywitał nas okrzyk myszołowa, a to był dopiero początek. Kiedy rozejrzałem się po okolicznych polach, dostrzegłem na jednym z nich grupę łabędzi, do których powoli zaczęły przyłączać się kolejne. Kiedy jeszcze mieszkałem w dużym mieście, obserwowałem te ptaki w niewielkich grupkach, para lub dwie, gdzieś na rzece czy niewielkim jeziorku w parku. Dziś widziałem stado liczące 53 sztuki. Szkoda tylko, że nie udało mi się ich zobaczyć w locie. Łabędzie to jednak nie jedyna nagroda, za wczesne wstawanie. Chwilę później rozpoczął się spektakl z wyłaniającym się Słońcem. Pomimo pochmurnego poranka udało mi się zobaczyć jak powoli wschodzi czerwona, słoneczna tarcza. Byłem tym zachwycony, tylko moja psina nie za bardzo chciała zrozumieć, dlaczego stoimy, gapiąc się przed siebie, zamiast iść dalej, gdzie węch poniesie. I miała nieco racji, bo równie ciekawie. Widzieliśmy czmychającego lisa oraz niewielką grupę saren. Były kormorany, mewy i kaczki, no i zdawało mi się, że z oddali dobiega do nas krzyk żurawi, chociaż na te ptaki jest jeszcze zbyt wcześniej. Mam nadzieję, że dzisiejsza poranna wyprawa, obfitująca w piękne okoliczności przyrody, to dobra wróżba na ten rok, w którym czeka na mnie wiele podobnych, albo nawet lepszych przygód. No i najważniejsze, bardzo pozytywnie naładował mnie dzisiejszy spacer, sprawiając, że chcę więcej 😊