Koszmarna wizja przyszłości.

Liczba ludności Ziemi, na dzień dzisiejszy wynosi około 6,77 mld osób, a w roku 2012 przekroczy 7 mld. Niektóre prognozy mówią, że do 2050 r. będzie nas 10 mld. Czy możemy już mówić o przeludnieniu? Jak wiele ludzi, jest w stanie pomieścić nasza planeta? Konsekwencje przeludnienia, będą straszliwe dla całej populacji, a przede wszystkim dla samej Ziemi. Trzeba jakoś wyżywić taką masę ludzi. Coraz więcej miejsc, często bardzo cennych przyrodniczo, zamienianych jest na pola uprawne i pastwiska. Zwiększa się również produkcję żywności modyfikowanej genetycznie, po to by pozyskiwać większe plony. Trudno jest przewidzieć, jaki wpływ spożywanie takich roślin, może mieć na nasze organizmy. Już nie wspomnę o żywności wysoko przetworzonej, która szpikowana jest chemią i stała się podstawą naszej diety.

Co jednak stanie się, w momencie, kiedy nie będziemy w stanie wyprodukować odpowiedniej ilości jedzenia, lub co gorsza nastaną kolejne klęski żywiołowe, pozbawiając nas części plonów? Aż strach pomyśleć. Analizując dzieje ludzkości, dokładnie widzimy, że człowiek, zmuszony do walki o własne życie, sięgnie po wszelkie możliwe środki. Nie cofnie się przed niczym.

Co mnie skłoniło do tak katastroficznych myśli? Lektura książki Anthony’ego Burgessa, „Rozpustne nasienie”. To kolejna, obok „Mechanicznej Pomarańczy” przerażająca wizja przyszłości, stworzona przez tego autora. Pomimo, że jest ona nieco archaiczna (książka wydana w 1962 r.), jeśli chodzi o wyobrażenie świata przyszłości, nie umniejsza to w żaden sposób jej autentyczności, i skłonny jestem twierdzić, że przedstawione przez Burgessa sposoby walki z przeludnieniem, z chęcią podchwyci wielu rządzących, w momencie, kiedy stanie się ono realnym problemem. I miejmy nadzieję, że nie dane nam będzie dożyć czasów, w których wizja ta przerodzi się w rzeczywistość.