W poprzednim wpisie odwołałem się do serialu „Sherlock”, o którym jak się okazuje jeszcze nie pisałem (wspomniałem jedynie przy zeszłorocznych Paździerzach). A jest to, bez wątpienia jeden z najlepszych seriali, jakie w ostatnim czasie widziałem. Świetnie zrealizowany, ale co najważniejsze, ktoś miał niesamowity pomysł na kolejną ekranizację powieści Conan Doyle’a. Hollywood niedawno dokonał kompletnej dekonstrukcji postaci słynnego detektywa, robiąc z niego przemądrzałego superbohatera. Brytyjczycy natomiast, postanowili umiejscowić akcję klasycznych książek w XXI wieku. Benedict Cumberbatch, w roli Sherlocka Holmesa jest doskonały. Egocentryczny, zadufany w sobie, aspołeczny i genialny. Jego kreacja jest wspaniała. Wydawać by się mogło, że wizja Holmesa została już tak mocno zapisana w świadomości, że każda próba pokazania czegoś nowego, będzie trudne do strawienia. Okazało się, że stało się coś przeciwnego. Postać, którą stworzył Cumberbatch kupuję od samego początku i teraz nie ma już dla mnie innego Holmesa. Podobnie zresztą jest z dr Watsonem, w którego wcielił się Martin Freeman (ostatnio Bilbo w „Hobbicie”). Scenarzyści serialu mieli niezwykle trudne zadanie, musieli zmierzyć się z historiami powstałymi przeszło sto lat temu. Efekt ich pracy jest naprawdę bardzo dobry. Siermiężny, wiktoriański klimat pierwowzoru na szczęście został porzucony, a każda kolejna opowieść trwająca około 1,5 godziny, wciąga tak, że z pewnością żadna minuta nie została zmarnowana. Ten „Sherlock” to opowieść o naszych czasach, o społeczeństwie początku XXI stulecia. Ludzie są tacy sami jak wówczas, kiedy Doyle tworzył swoje opowieści, tło jednak zmieniło się diametralnie. Twórcy „Sherlocka” nie tylko, nie zarżnęli opowieści o Holmesie, oni nadali im nowy sens.
dziennik niecodzienny czyli krótko o... 