3000 lat temu, właściwie cała Europa była Królestwem Natury. Od momentu cofnięcia się lodowców, przyroda w nieskrępowany sposób, mogła rozwijać się na naszym kontynencie. Zwierzęta i rośliny żyły według rytmu, wyznaczanego przez zmieniające się pory roku. Jednak, wraz z przyniesieniem przez homo sapiens z Bliskiego Wschodu umiejętności rolniczych i budową cywilizacji, nastąpił powolny kres tego Królestwa. Ogromna ekspansja naszego gatunku, który postanowił czynić sobie Ziemię poddaną, sprawiła, że wspaniały mechanizm, jaki stanowiła przyroda, powoli zaczął szwankować. Dziś, niemal każdy zakątek Europy, został już zagospodarowany przez człowieka. Rośliny oraz zwierzęta podzieliliśmy na pożyteczne, czyli takie, które mogą nam przenieść jakiś zysk, oraz szkodniki, czyli te, które nie są nam do niczego potrzebne. Te pierwsze hodujemy, często doprowadzając do ich wynaturzenia, jeśli zaś chodzi o tę drugą kategorię, jeśli wejdą nam w drogę, bezwzględnie je tępimy. I chociaż nie dysponujemy wielką siłą fizyczną i właściwie jesteśmy dosyć delikatni, na naszej planecie, nie ma drugiego, tak okrutnego i bezwzględnego stworzenia. Jednak wbrew naszym działaniom, natura potrafi się przystosować do świata przekształconego przez człowieka.
O tym właśnie opowiada film „Królestwo”. Kontynuacja i jednocześnie zamknięcie francuskiego cyklu, na który składają się filmy „Mikrokosmos”, „Makrokosmos”, oraz „Ocean”. Film został wspaniale zrealizowany. Pod względem wizualnym, to niemal arcydzieło, które stara się pokazać, jak niesamowitym i doskonałym mechanizmem, jest świat przyrody. I chociaż część scen, realizowanych było przy współudziale oswojonych zwierząt, to sposób ukazania funkcjonowaniu ptaków, żubrów, czy wilków, momentami wręcz powala. To właściwie jedyna okazja do tego, aby móc tak blisko przyjrzeć się ich życiu, i zrozumieć że każdy organizm jest bezcenny.
Zastanawia mnie, optymizm autorów filmów. Studiując dzieje naszego gatunku, nie mam żadnych złudzeń. Dążymy do zagłady życia na Ziemi, za którą tylko my będziemy odpowiedzialni.
A tak wyglądało tworzenie tego niezwykłego dzieła:
dziennik niecodzienny czyli krótko o... 