Krótko o… książkach cz. 39/Krótko o… filmach cz.10, czyli…

Pewnego razu w Hollywood

Jakoś niedawno ukazała się książka Quentina Tarantino Pewnego razu w Hollywood. Jak nietrudno zgadnąć po tytule, jest ona powiązana z ostatnim filmem tego reżysera. Nie do końca jest to jednak książkowa wersja Pewnego razu…, to raczej rozwinięcie i uzupełnienie kilku istotnych wątków z filmu. Literacko to książka dosyć przeciętna, chociaż czyta się ją dobrze. Dla mnie okazała się nie tylko fajną rozrywką, ale po prostu wciągnęła mnie. Chociaż nie polecam jej nikomu, kto nie oglądał filmu, bo kompletnie nie będzie wiedział o co w niej chodzi. Za to dla fanów twórczości Quentina jest to z pewnością lektura obowiązkowa. Przede wszystkim dowiadujemy się z niej znacznie więcej na temat Cliffa Bootha, którego w filmie gra Brad Pitt. Tarantiono zdradził nam też nieco na temat dalszych losów bohaterów filmu. Ale także pisze o swojej fascynacji wczesną twórczością Polańskiego, no i w przeciwieństwie do filmu, w książce pojawia się Charles Menson. Nic więcej jednak nie zdradzę, aby nie niszczyć fanom niespodzianki,

A co do filmu, jeśli ktoś go jeszcze nie widział, to musi go zobaczyć. To m.in. alternatywna, quentinowska wersja tego co wydarzyło się w domu Polańskiego 9 sierpnia 1969 r. Ale przede wszystkim jest to próba odtworzenia tego jak wyglądała „fabryka snów” u schyłku lat 60-tych XX w. Pewnego razu w… Hollywood, przynajmniej moim zdaniem należy do tych udanych filmów Quentina Tarantino. A jesienne, coraz zimniejsze dni i wieczory sprzyjają zarówno lekturze, jak i seansom filmowym.