Wśród zdjęć nagrodzonych podczas tegorocznej edycji konkursu World Press Photo, jedno w szczególny sposób mnie poruszyło. Przedstawia parę wilków przemierzających śnieżne pustkowie. Moja fascynacja tym zdjęciem wynika chyba z zazdrości, jaka poczułem widząc nieograniczona wolność tych wspaniałych zwierząt. Przez tysiąclecia tępione przez ludzi mają jeszcze kilka enklaw, w których mogą żyć w zgodzie ze swoim instynktem, dzikie i zupełnie nieskrępowane.
Tak bardzo brakuje mi tej wolności w naszym świecie, w którym zależni jesteśmy od setek zobowiązań, często bezwolni, ale także bardzo zagubieni. Większość z nas żyje w niezgodzie z sobą samym, z własnymi pragnieniami, wbrew własnej duszy. Jak bardzo bym chciał wyzwolić dzikość z mojego serca, poddać się, jej nie zastanawiając się nad ewentualnymi konsekwencjami.
dziennik niecodzienny czyli krótko o... 