Norton I Cesarz Stanów Zjednoczonych i Protektor Meksyku.

Chociaż w swojej historii Stany Zjednoczone nigdy nie były monarchią, miały jednak swojego cesarza, Nortona I.

Właściwie nazywał się Joshua Abraham Norton (1819 – 1880). W 1859 roku ogłosił się „Cesarzem Stanów Zjednoczonych i Protektorem Meksyku”. Jego „ekscentryzm” był powszechnie tolerowany i z czasem stał się prawdziwą atrakcją San Francisco. Władze miasta ufundowały mu galowy mundur, w którym Norton I pokazywał się na ulicach, pomimo braku pieniędzy stołował się w najlepszych restauracjach w mieście, które umieszczały specjalne tabliczki z informacją, że u nich jada amerykański cesarz. Jak głosi legenda, podczas zamieszek pomiędzy białą ludnością miasta a chińskimi robotnikami, stanął w obronie Chińczyków, nie dopuszczając do linczu. Norton I wydawał własne pieniądze, które traktowane były w mieście jako lokalna waluta. Co jakiś czas, w lokalnej prasie, pojawiały się również cesarskie dekrety. Część z nich uważa się jednak za oszustwo wydawców, którzy w ten sposób chcieli zwiększyć sprzedaż swoich gazet. Cesarzowi towarzyszyły zazwyczaj dwa psy, Bummer i Łazarz, które on uważał za swoich najwierniejszych poddanych. Z jego postacią związane były liczne plotki. Jedna z nich mówiła, że jest on synem cesarza Ludwika Napoleona, inna sugerowała, że zamierza poślubić królową Wiktorię, z którą prowadził korespondencje. Pojawiały się również insynuacje, że posiada on wielką fortunę, a jego ekscentryczny sposób życia wywołany jest wynikiem skąpstwa. O wielkiej sympatii mieszkańców San Francisco, niech świadczy fakt, że na pogrzebie Nortona I, który odbył się 10 I 1880 r., zjawiło się około 30 tys. osób. W setną rocznicę śmierci cesarza, odbyły się w mieście liczne uroczystości, poświęcone jego postaci.

dziesięcio dolarowy banknot Nortona I

*

A gdybym tak ogłosił się królem, naszego pięknego kraju. Albo jeszcze lepiej, Cesarzem Europy. Nasz kontynent nareszcie miałby swojego władcę, który rozprawiłby się z wciąż rosnącą machiną biurokratyczną rezydującą w Brukseli. Artur I, cesarz który przywrócił Europie dumę, monarcha który zapoczątkował „Złotą Erę” w dziejach naszego zmęczonego kontynentu. Ale z drugiej strony, musiałbym udźwignąć niesamowity ciężar obowiązków. Ani chwili spokoju, praca od wschodu do zachodu słońca i nigdzie nie mógłbym być osobą prywatną. Każdy mój krok bacznie śledzony byłby przez rzeszę dziennikarzy. Życie na świeczniku, to jednak nie dla mnie. Wolę zrzec się korony, abdykować, zanim zostałem pomazańcem i żyć skromnie, lecz szczęśliwie. A kiedy ludzkość stanie na przepaści, bliska zagłady, wówczas nie będę unikał swych monarszych obowiązków i stanę jako jej przewodnik, ratując ją przed zniszczeniem.      😉